Ένα μικρό χρονικό μιας μεγάλης έκρηξης

Πώς φτάσαμε στην Μεγάλη Έκρηξη; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

1. Το πρώτο τηλεσκόπιο κατασκευάζεται το 1608 στην Ολλανδική κωμόπολη Μίλντελμπρουχ από δύο οπτικούς: τον Χανς Λιπερσέι και στον Ζακαρίας Γιάνσεν.
   
   Το 1609 δύο άνθρωποι, σε διαφορετικά σημεία της Ευρώπης, χρησιμοποιούν το τηλεσκόπιο για αστρονομικές παρατηρήσεις:ο Άγγλος Αστρονόμος Τόμας Χάριοτ και ο Ιταλός Γαλιλαίος.
   
   
2. Στα χρόνια που ακολουθούν οι αστρονόμοι κατασκευάζουν μεγαλύτερα και καλύτερα τηλεσκόπια. Εξερευνούν τον ουρανό και μετρούν τις αποστάσεις των αστέρων.
   
   
3. Στα τέλη του 18ου αιώνα ο Χέρσελ δείχνει ότι ο ήλιος ανήκει σε μια ομάδα αστέρων – τον Γαλαξία μας, ίσως τον μοναδικό γαλαξία στο Σύμπαν.
   
   
4. Το 1781 ο Μεσιέ ταξινομεί τα νεφελώματα που φαίνονται ως αμυδροί άμορφοι σχηματισμοί και μοιάζουν να μην είναι αστέρες (έντονα φωτεινά σημεία). Στους κόλπους της αστρονομίας ξεκινά μια μεγάλη διαμάχη για τη φύση αυτών των νεφελωμάτων.
   Οι αστρονόμοι διχάζονται.
   – Ανήκουν τα νεφελώματα στον Γαλαξία μας ή είναι ξεχωριστοί γαλαξίες;
   – Είναι ο Γαλαξίας μας ο μοναδικός γαλαξίας ή το Σύμπαν είναι γεμάτο γαλαξίες;
   
   
5. Το 1912 οι αστρονόμοι αποκτούν έναν κανόνα για τη μέτρηση των αποστάσεων στο Σύμπαν: η Χενριέτα Λίβιτ μελετώντας τους Κηφείδες μεταβλητούς αστέρες διαπιστώνει ότι η περίοδος μεταβλητότητάς της μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό της πραγματικής τους λαμπρότητας και της απόστασής τους.
   
   
6. Το 1923 ο Έντουιν Χαμπλ αναγνωρίζει έναν Κηφείδη σε ένα νεφέλωμα και μετρώντας την απόστασή του αποδεικνύει ότι βρίσκεται πολύ πέρα από τον Γαλαξία μας! Συμπεραίνει, λοιπόν, πως τα περισσότερα νεφελώματα είναι ξεχωριστοί γαλαξίες, καθένας τους αποτελούμενος από δισεκατομμύρια αστέρες, όπως ακριβώς και ο Γαλαξίας μας.
   
   
7. Το Σύμπαν που μας φιλοξενεί είναι γεμάτο γαλαξίες!
   
   
8. Η φασματοσκοπία προμηθεύει τους επιστήμονες με ένα ακόμη σημαντικό εργαλείο: διαφορετικά άτομα εκπέμπουν/απορροφούν συγκεκριμένα μήκη κύματος φωτός. Οι αστρονόμοι μελετούν το αστρικό φως για να δουν από ποια στοιχεία αποτελούνται οι αστέρες. Παρατηρούν ότι τα μήκη κύματος στο αστρικό φως είναι ελαφρώς μετατοπισμένα.
   
   -Το φως ενός αστέρα που πλησιάζει προς τη γη είναι μετατοπισμένο προς μικρότερα μήκη κύματος, δηλαδή προς το μπλε χρώμα του φάσματος.
   -Το φως ενός αστέρα που απομακρύνεται από τη γη είναι μετατοπισμένο προς μεγαλύτερα μήκη κύματος, δηλαδή προς το ερυθρό χρώμα του φάσματος.
   
   Διαπιστώνεται πως η πλειονότητα των γαλαξιών στέλνουν φως μετατοπισμένο προς το ερυθρό. Συνεπώς απομακρύνονται με μεγάλη ταχύτητα από τον Γαλαξία μας.
   
   
9. Το 1929 ο Χαμπλ δείχνει ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της αποστασης ενός Γαλαξία και της ταχύτητάς του. Αυτό είναι γνωστό ως Νόμος του Χαμπλ: Αν οι γαλαξίες απομακρύνονται τότε:
   
   -Αύριο θα απέχουν περισσότερο από εμάς.
   -Χτες ήταν πιο κοντά μας.
   -Και πέρυσι ήταν ακόμη πιο κοντά μας.
   -Κάποια στιγμή στο παρελθόν όλοι οι γαλαξίες πρέπει να συνέπιπταν με μας.
   
   Οι μετρήσεις του Χαμπλ υποδεικνύουν ότι το Σύμπαν ξεκίνησε από μια μικρή συμπυκνωμένη κατάσταση και κατόπιν διεστάλη. Συνεχίζει να διαστέλλεται μέχρι σήμερα.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΔΕΙΞΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ;

Η συνέχεια επί της οθόνης…