Παθογόνοι μικροοργανισμοί: οι μύκητες

Μύκη­τες, Juan Carlos Fonseca Mata, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons

Εδώ μπο­ρείς να βρεις πλη­ρο­φο­ρί­ες για μια μεγά­λη «δεξα­με­νή» παθο­γό­νων μικρο­ορ­γα­νι­σμών, τους μύκη­τες.

• Οι μύκη­τες περι­λαμ­βά­νουν πολ­λά μονο­κύτ­τα­ρα και πολυ­κύτ­τα­ρα είδη.
• Οι ζυμο­μύ­κη­τες είναι μονο­κύτ­τα­ροι ευκα­ρυω­τι­κοί μικρο­ορ­γα­νι­σμοί που έχουν σχή­μα στρογ­γυ­λό ή ωοει­δές και η κυτ­τα­ρι­κή τους μεμ­βρά­νη περι­βάλ­λε­ται από κυτ­τα­ρι­κό τοί­χω­μα κύριο συστα­τι­κό του οποί­ου είναι η χιτί­νη.
• Οι μού­χλες έχουν μερι­κά ορα­τά τμή­μα­τα και ανα­πτύσ­σουν μονο­κύτ­τα­ρους ή πολυ­κύτ­τα­ρους νημα­τοει­δής σχη­μα­τι­σμούς, τις υφές.
• Οι μύκη­τες είναι ετε­ρό­τρο­φοι οργα­νι­σμοί. Κάποιοι ζουν παρα­σι­τι­κά εις βάρος άλλων οργα­νι­σμών-ξενι­στών προ­κα­λώ­ντας ασθέ­νειες. Άλλοι αποι­κο­δο­μούν τη νεκρή ύλη λει­τουρ­γώ­ντας ως αποι­κο­δο­μη­τές. Άλλοι προ­κα­λούν ζύμω­ση στο μού­στο για την παρα­γω­γή του κρα­σιού ή ζύμω­ση στο ζυμά­ρι για την παρα­γω­γή του ψωμιού κ.ά.
• Οι μύκη­τες, ως αποι­κο­δο­μη­τές, δεν κάνουν διά­κρι­ση ανά­με­σα σε νεκρούς φυτι­κούς ή ζωι­κούς οργα­νι­σμούς. Επι­τί­θε­νται σε οποιο­δή­πο­τε οργα­νι­κό υλι­κό όταν βρε­θούν σε κατάλ­λη­λες συν­θή­κες υγρα­σί­ας και θερ­μο­κρα­σί­ας.
• Πολ­λοί μύκη­τες πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται μονο­γο­νι­κά με απλή διχο­τό­μη­ση. Οι ζύμες πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται με εκβλά­στη­ση. Άλλοι μύκη­τες ανα­πα­ρά­γο­νται με σπό­ρια. Υπάρ­χουν και μύκη­τες που ανα­πα­ρά­γο­νται αμφι­γο­νι­κά.
• Οι ζύμες εξα­σφα­λί­ζουν την ενέρ­γεια που χρειά­ζο­νται με την ανα­ε­ρό­βια ανα­πνοή, δηλα­δή χωρίς την παρου­σία του οξυ­γό­νου. Μετα­τρέ­πουν τη γλυ­κό­ζη σε οινό­πνευ­μα (αλκο­ο­λι­κή ζύμω­ση) και διο­ξεί­διο του άνθρα­κα. Η δια­δι­κα­σία αυτή ελευ­θε­ρώ­νει ενέρ­γεια.
• Ακό­μη και στο ζυμά­ρι, αυτό που κάνει το ψωμί να φου­σκώ­νει είναι το διο­ξεί­διο του άνθρα­κα που ελευ­θε­ρώ­νει η αλκο­ο­λι­κή ζύμω­ση. Με το ψήσι­μο του ψωμιού οι φυσα­λί­δες σπά­νε, ελευ­θε­ρώ­νε­ται  το διο­ξεί­διο του άνθρα­κα και μένουν οι τρύ­πες.
• Οι μύκη­τες που προ­κα­λούν ασθέ­νειες στα φυτά μπο­ρούν να κατα­στρέ­ψουν ολό­κλη­ρες καλ­λιέρ­γειες για­τί εξα­πλώ­νο­νται ταχύ­τα­τα και τα σπό­ρια μετα­φέ­ρο­νται στον αέρα σε μεγά­λες απο­στά­σεις.
• Το τρι­χό­φυ­το προ­κα­λεί δερ­μα­το­μυ­κη­τιά­σεις στον άνθρω­πο όπως εκεί­νες του ποδιού, του τρι­χω­τού της κεφα­λής και ονυ­χο­μυ­κη­τιά­σεις. Η κάντι­τα άλμπι­κανς μοιά­ζει με τις ζύμες και προ­σβάλ­λει το δέρ­μα, τους βλεν­νο­γό­νους, τα σπλά­χνα, τα γεν­νη­τι­κά όργα­να, προ­κα­λεί στο­μα­τί­τι­δες κ.ά.